In zijn ijver of onder felle druk om wat scheef is recht te trekken, moet men ook altijd overdrijven.
En er zal nog een tijdje overdreven worden.
Dat Lucas en Walliams zich verontschuldigen voor de humor van Little Britain is heel flauw.
Oké, niks aan te doen, we moeten alle comedyshows verbieden en van het net halen, hoe erg dat ook is, want er is niet één komiek die nooit eens heeft gelachen met een mongool, sorry, persoon met kenmerken van het Syndroom van Down, of met een dikzak – mag ik voor die rol solliciteren of ben ik net niet dik genoeg? – of met een dom blondje of met een pastoor. Laten we alles dan maar verbieden wat ooit cultureel en geestig en goed gemaakt en grappig was, en laten we elke dag een fles azijn leegdrinken. Daar kun je dan lekker veel azijn van pissen, en die kun je er dan vanboven weer in gieten.
Kunnen we lekker de straat opkomen als we uitgepist zijn, niet zonder eerst via het Faecesbook onze medestanders op te trommelen, want alleen zijn we toch een beetje schijterig op straat, maar met velen kunnen we onze verontwaardiging laten blijken door veel te roepen en brullen en al eens iets stouts doen zoals een nadarhek vastnemen en het dan ineens weggooien, richting een winkelraam bijvoorbeeld, want niet alleen de racisten zijn slechte mensen, zij die geheel en al frustatieloos hun strontvervelend leventje op orde hebben zijn nog veel en veel slechter.
Het hele oeuvre van Hergé, bijna alle Suske en Wiskes en Jommekes, allemaal de vuurstapel op, want wat daar aan racistische en vernederende praat en prentjes in staat… lachen met mensen met een spraakgebrek (Kwak en Boemel), lachen met personen van – weliswaar dubieuze – adel (de Koningin van Onderland), lachen met kleurlingen die in de brousse de bagage van de blanken moet dragen en toegesproken worden met ‘boele boele boele’ of iets in die trant (Kuifje in Afrika).
Hoe zit het nu met Zwarte Piet? Is dat nu een blanke die zwart is van door de schoorstenen te kruipen of is dat een kleurling? Het interesseert mij geen reet, zolang men maar met zijn hysterische pollen van dat kinderfeest afblijft.
En dat men niet vergeet om alle tapes van The Black and White Minstrel Show in de fik te steken, want ik was als kind doodsbang van die blackfaces. En natuurlijk moeten de nog levende acteurs worden opgespoord en meteen standrechtelijk geëxecuteerd.
In mijn eerste dichtbundel Niets met jou staat een gedicht dat geïnspireerd is door The Black and White Minstrel Show. Hoe heet het ook weer, iets met Siamees of zo. Ik zoek het even op en plak het gedicht onderaan dit bericht. O ja, ‘Mij, mezelf en ik’ is de titel. En die ‘enge komische act’ is dus geïnspireerd door de Black and White Minstrel Show.
In 2013 al verscheen dit artikel met de veelzeggende kop Was The Black & White Minstrel Show the most racist TV programme ever?
We moeten helaas de VRT opdoeken, die hebben die show ooit uitgezonden. Dat de zender toen nog BRT heette mag niet baten, we hebben jullie te grazen, klootzakken. We halen die lelijke toren neer, nondedju, morgen om 16u. Allen daarheen, hop, op naar de VRT-toren! Neen, ogenblik, ik kan niet, ik moet morgen naar mijn Thaise massage. Overmorgen dan?
MIJ, MEZELF EN IK
De Siamese tweeling liefde en haat
onlosmakelijk met elkaar verbonden,
hoe ze eerst wat dwaalden over straat
voor ze de weg uiteindelijk vonden,
me om beurten bekoorden
leerden hoe te minnen hoe te moorden.
Ik zag als kind
die enge komische act
– halve tutu half pak
de zaal die angstig lacht
om kant na kant –
en dacht niet na
over wie ik was:
een jongen met gouden lokken witte vleugels
rode horens en een sik,
frontaal zichzelf
zijn eigen,
ik
Weblog van Philip Hoorne 