Dichter, schrijver en fotograaf
Mee schuiven in elke ontsnapping.
Eten en drinken en andermans bord leeg eten.
Geen trap te veel geven.
Remco gaat op 45 km van de aankomst.
Eten en drinken en andermans bord leeg eten.
Geen trap te veel geven.
Remco wordt gegrepen.
Eten en drinken en andermans bord leeg eten.
Geen trap te veel geven.
Beginnen trappen als zot.
Wout in stelling brengen.
Wout maakt het af (in een klein groepje).
Hoe moeilijk kan het zijn?
===================
Deze morgen in de rij bij de bakker stond op anderhalve meter voor mij een man en nog eens anderhalve meter voor hem stond een andere man. De twee kenden elkaar en bleken koersliefhebbers te zijn. Plots sneden ze hét gespreksonderwerp van de dag aan, namelijk de val van Remco Evenepoel in de Ronde van Lombardije. Dat gesprek ging als volgt.
Heb je het gezien zaterdag? Remco Evenepoel heeft een 10 gescoord op de brug met ongelijke leggers. Schone salto was dat.
Haha ja, eerst voetballer, dan renner en nu turner.
Toen ze hem naar boven droegen op die berrie met die oranje kussentjes tegen zijn kaken, dacht hij maar één ding: kom ik hier schoon in beeld voor op mijn Instagram?
Dat zijn de jonge gasten van tegenwoordig hé, die willen de hele tijd in de picture komen.
Hij overdrijft, vind ik. Heb je hem gezien op zijn ziekenhuisbed met een klakske van de Wolfpack op zijn kop, en maar zeggen dat hij zou gewonnen hebben en dat hij sterker dan ooit gaat terugkomen, we moeten dat nog allemaal zien.
Het is in ieder geval een streep door zijn rekening. Geen Giro, geen WK, seizoen gedaan.
Was dat hem niet die tijdens de corona vijftig keer in stilte de Muur van Geraardsbergen opreed? In stilte, ja mijn gat zeg, met zijn mama die de hele tijd stond te filmen en met ik weet niet hoeveel camera’s rond hem. ’t Is een showmanneke, niet meer en niet minder, met zijn docu ‘Ik ben Remco’ en zo, hij moet zien dat ze niet tegen hem gaan beginnen rijden. Weet je nog, op Twitter ruzie maken met Bettiol en nog meer van die fratsen. Dat hij eerst een beetje van een palmares bij mekaar koerst, San Juan en de Algarve en de Ronde van Polen, dat noem ik geen palmares. En vorig jaar San Sebastian, toen al de andere coureurs efkens geen goesting meer hadden.
’t Is waar, ’t is nog geen Roger de Vlaeminck of Tom Boonen of Gilbert, maar ja, hij is nog jong, we moeten dat wat tijd geven.
Hij moet opletten dat hij niet eindigt gelijk Frank Vandenbroucke.
Er was toch voor de eerste keer wat kritiek. José De Cauwer zei dat hij te laat begonnen is met koersen, dat hij wat basis mist, dat hij geen goeie daler is, dat hij dat moest geleerd hebben toen hij klein was.
Wat José zegt is waar, hij was gelost in die afdaling, hij kon als enige van de kopgroep niet mee met Nibali. De Giro of de Tour ga je niet winnen als je niet kunt dalen. En er komen altijd nieuwe goeie renners bij: Pogacar, Hirschi, noem maar op.
En Van Aert niet vergeten.
Voilà, ge pakt de woorden uit mijn mond.
En toen bestelde de eerste man een groot bruin gesneden en vier gesuikerde sandwiches.
Ik neus wat rond in WordPress-blogs en stuit op dit weblog van iemand die zich net zoals ik grote zorgen maak over geluidsvervuiling en lawaaiterreur. Het bloggen van deze mij onbekende persoon is ruim zes jaar geleden opgehouden.
De Nederlanders zullen dit misschien moeilijk vatten, maar ik ben meer supporter van Mathieu Van der Poel dan van onze eigenste Remco Evenepoel.
Het is een regelrechte schande dat er met de overgang van oud naar nieuw terug dieren zijn gestorven door het vuurwerk. Voor wanneer een algemeen verbod?
Een van de meest miskende bands van de jaren ’80 is Classix Nouveaux. Ik weet niet meer hoe of wanneer hun debuut-LP Night People ooit op mijn platenspeler terechtkwam, maar ik werd van mijn sokken geblazen door deze gasten die behoorden tot de stroming die men de New Romantic noemde. New wave maar dan gespeeld door mannen die, vooraleer op te treden, een hele dag in de badkamer en dressing room doorbrachten, die aanzienlijk meer fond de teint, eyeliner en mascara gebruikten dan hun vriendinnen, en met hun bussen haarlak een immens gat in de ozonlaag spoten. Classix Nouveaux, ik vraag me af waarom deze gasten niet even beroemd zijn geworden als pakweg Duran Duran en Spandau Ballet, andere bands die hun carrière begonnen in de cosmeticapop.
Het wielercommentaar op de VRT is top en dat is niet in de eerste plaats te danken aan Michel Wuyts, Ruben Van Gucht en andere Renaat Schottes, maar wel aan de voortreffelijke en zeer deskundige co-commentatoren Paul Herygers (veld) en José De Cauwer (weg).
De ondersteuning voor Windows 7 stopt op 14 januari 2020. Reden genoeg om de afgelopen dagen over te schakelen op Windows 10. Meteen ook HDD laten vervangen door SDD en 4 GB RAM toegevoegd.
SDD? Even nakijken. Neen, moet zijn SSD.
RAM? Sorry, moet zijn OOI.
In 1979 bracht Gary Numan het nummer Metal uit dat begint als volgt: ‘We’re in the building / Where they make us grow / And I’m frightened by / The liquid engineers / Like you.’ Numan herschreef de tekst van dit nummer in 1981 en noemde het Moral met als openingszin: ‘These New Romantics are oh so boring / I could swear I’ve been there once or twice before.’
Niet OOI, toch RAM, mijn excuses.
Weblog van Philip Hoorne 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.