Er zijn nog zekerheden in het leven. De zekerheid dat alles komt en gaat, de zekerheid dat cirkels altijd rond zijn. Dat wat begint ook altijd eindigt. Je had het eigenlijk net zo goed kunnen laten, de energie sparen voor een andere activiteit, van een al even dubieus of betwistbaar nut. Vroeg u zich ooit af waarom pasgeborenen niet kunnen stappen of lopen, waarom ze zo hulpeloos zijn? Wel, dat is om te vermijden dat de meest labiele onder hen, na de uitdrijving uit de moederschoot, van pure ontreddering rechtstreeks van hun wiegje het graf in jumpen, puur op het gevoel. Tegen de tijd dat zo’n mormeltje een beetje voor zichzelf kan zorgen, holt hij al volop mee in zijn persoonlijke tredmolentje.
Over mormels gesproken, het rijk van de roodgemutste gevelklimmers is bijna uit. Bijna Kerstmis en wat een verschil met vroegere edities. De taaiste schieten over, maar het wordt hun laatste winter. Volgend jaar zult u moeten zoeken, wilt u er nog een vinden. Collega Rigolle en ik triomferen. Een beetje maar, want we zijn nuchter genoeg om te beseffen dat de kwakzalvers van de commercie de goedzakkige burger weldra wel weer met nieuwe rommel zullen opzadelen.
Weblog van Philip Hoorne 