MARC MOULIN OVERLEDEN

TELEX – EUROVISION

BANG BANG

Op de radio een geliefd deuntje horen uit lang vervlogen tijden is altijd weer een moment van genot, noem het voor mijn part puur geluk. Soms heb ik het jaren, decennia niet meer gehoord, en dan ineens, op een ordinair tijdstip in de 21^ste eeuw, klinkt het op uit de autoradio. Hoe langer het geleden is dat ik het hoorde, hoe groter het plezier. Ik ben zo’n gast die dan, aangekomen waar hij zijn moet, in de auto blijft zitten om het liedje helemaal uit te luisteren. Als het wordt afgebroken voor nieuws, verkeersinfo, reclame of wat voor geblaat ook, voel ik me intriest en troost ik me met de gedachte dat ik het kan downloaden wanneer ik maar wil. Maar downloaden brengt de magie van het momentum niet terug.

Deze week was het weer prijs: de Franky Van der Elst-lookalike B. A. Robertson met ‘Bang bang’, een geestig, atypisch, pretentieloos hitje uit 1979. Ik wilde het eigenlijk niet weten, dat jaartal – het is altijd weer slikken, dat verschil tussen nu en toen – maar ik heb het ten behoeve van de jeugdige lezers hier – daarmee wordt bedoeld iedereen jonger dan ik – toch maar opgezocht.

Ik heb gekozen voor de Toppop-video. Er zit weliswaar een kraak in het beeld, ergens op het einde, maar let er eens op hoe men van de komst van B.A. Robertson naar de studio (een man alleen, zonder muzikanten of wat dan ook, die eventjes zijn liedje komt lippen) spannende televisie probeerde te maken door de tekst van het lied te laten uitbeelden (nou ja) door een stelletje suffige figuranten (personeel van de omroep?) dat heeft mogen grabbelen in de koffer met verkleedkleren. Aan het begin van het filmpje ziet u overigens de ook in Vlaanderen legendarische Toppop-presentator Ad Visser. Dat dit allemaal met enkele muisklikken valt op te roepen, dat een hele jeugd zich zomaar laat projecteren, is dat niet verschrikkelijk en schitterend tezelfdertijd?    

HET NIEUWSBLAD: HOORNE OP DINSDAG (11+12 – SLOT)

 

De zomer is voorbij. Twaalf weken lang publiceerde ik een gedicht op de regionale weblog van Het Nieuwsblad. Dank voor het forum, Carlo. De banner mag de kast in. En de erin verwerkte foto, genomen in het najaar van 2002 op een dak – een plat dak, gelukkig – van een pand aan de Spiegelgracht te Amsterdam, heeft ondertussen ook zijn beste tijd gehad. Ik zou eens een deskundige lens moeten opzoeken om wat nieuwe plaatjes van mijn tronie te laten schieten, ware het niet dat ik niet dol ben op afbeeldingen van mezelf. Die ogen hierboven, ja, die mogen er wezen: warme ogen links, harde ogen rechts.

Twaalf weken lang koos ik voor oud werk. Daar was een reden voor, dat heb ik hier al uitgelegd. En voor de slotweken selecteerde ik twee gedichten waar ik uitermate trots op ben. Meer op veilig spelen kan moeilijk, maar ik maak me sterk dat er nog een pak mensen zijn die deze gedichten nooit eerder lazen of hoorden.