***** Marnix Peeters – De Trapchauffeur
**** Marnix Peeters – Zei mijn vrouw
***** Marnix Peeters – Niemand hield van Billie Vuist
In amper enkele weken tijd heb ik zo ongeveer het hele oeuvre van Marnix Peeters verorberd. Wat voor een copieuze genoegdoening is me dat geweest. Ik herhaal wat ik in mijn vorige post al kond deed: deze man kan ongelooflijk goed schrijven. En dat is het enige wat mij, lezer, interesseert. Een snelle blik werpend op enkele online recensies van zijn boeken, verbaast het me dat een aantal critici inhoudelijke argumenten hanteren om een eerder negatief oordeel te vellen, zoals bijvoorbeeld het argument dat Peeters een wereld beschrijft waar ‘vetzakkerij’ welig tiert. (Ik las ergens het woordje ‘scabreus’ – een prachtig woord overigens – en dat deed mij denken aan de recensie die Yves Joris ooit schreef over mijn bundel Het is fijn om van pluche te zijn. Hij noemt mijn gedicht ‘Clericum’ scabreus. Een compliment dat kon tellen.) Marnix Peeters? Ik ben fan!
